Tag / Σοφία Παπαηλίαδου

Words

Κάντε κάτι με τις ανασφάλειές σας! Άντε, γιατί άντε..

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Ρε σεις, τραβάτε σε έναν ψυχολόγο και αφήστε μας λίγο ήσυχους με τις ανασφάλειές σας! 
Λυπηθείτε μας λιγάκι! Ζούμε κι εμείς στον ίδιο κόσμο με εσας! Με τα ίδια προβλήματα, τα ίδια νεύρα, τους ίδιους ανάποδους συνεργάτες και αγενείς πελάτες. Έχουμε κι εμείς παιδιά, σκυλιά, γατιά, πρώην και νυν, λογαριασμούς, υποχρεώσεις, βιώματα και παρελθόν αλλά δεν πάμε να τα ξεσπάσουμε όπου βρούμε. Δεν παρεξηγούμε ακόμα και την πεταλούδα που έστριψε δεξιόστροφα αντί να κάνει επι τόπου και να γυρίσει στην μπιγκόνια της. 
Έχουμε κι εμείς ανασφάλειες, πιο πολλές απ’ όσες φαντάζεστε και κάποιοι στο παρελθόν μας έχουν χορέψει κι εμάς τσιφτετέλι με ανάποδο ρυθμό αλλά οκ. Είχαμε κι εμείς δύσκολους γονείς και ακόμα δυσκολότερους ανθρώπους, φάγαμε κι εμείς φόλες κι όχι μία φορά, αλλά εντάξει, πήγαμε σε έναν ψυχολόγο, πήγαμε στη θάλασσα, κάναμε και λίγο meditation, και κάπου σταματήσαμε να τα βάζουμε επί δικαίων και αδίκων με όποιον αναπνέει με ρυθμό που δεν μας βολεύει. 
Ξέρετε κάτι; Έχουμε ακούσει επικές μαλακίες από τα χειλάκια σας, επικότατα ψέματα από την αγιότητά σας, κι έχουμε κάνει τους επικότατους μαλάκες, μόνο και μόνο γιατί δεν θέλαμε να σας στριμώξουμε. 
Κι αυτό, στη γλώσσα μας, λέγεται αγάπη. 
Γιατί στην αγάπη, πρέπει να νιώθεις ασφαλής. Και δεν φταίει πάντα ο άλλος που εσύ δεν ξέρεις πώς είναι αυτό το συναίσθημα. 
Για να νιώσεις ασφαλής, πρέπει να κατεβάσεις κάτι πόντους τον εγωισμό σου, και να επιτρέψεις σε κάποιον άλλο να σε αγαπήσει, να σε νοιαστεί, να σε φροντίσει, χωρίς να περιμένεις πότε θα σου την κάνει, πότε θα στο γυρίσει πάνω σου και πότε θα σου έρθει ο λογαριασμός. 
Κάποτε, ο λογαριασμός  είναι πληρωμένος, από εκείνον που σε αγάπησε παραπάνω απ’ όσο νόμιζες, ποιοτικότερα απ’ όσο είχες συνηθίσει και ουσιαστικότερα απ’ όσο άντεχε το εγώ σου.
Κάποτε, πρέπει να νιώσεις ασφαλής με αυτό που είσαι μέσα σου, για να αγαπήσεις, να αγαπηθείς, να αφεθείς.. 
Κάποτε, πρέπει να σε αγαπήσεις τόσο, που θα αποδεχτείς, πως αξίζεις να αγαπιέσαι! 

by Σοφία Παπαηλιάδου
Words

Οι δυναμικές γυναίκες, δεν είναι για όλους.

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Φτάσαμε να λέμε το “δυναμική γυναίκα” σαν υποτιμητικό σχόλιο. 
Σαν ένα πλάσμα παράταιρο με τις νόρμες που δεν του αξίζει να έχει ό,τι κι οι άλλοι. 
Φιλίες, σχέσεις, έρωτες, αδυναμίες.. 
Και; 
Και τι θα τις κάνουμε ρε παλικάρια αυτές τις δυναμικές τυπισσούλες που τους κλήρωσε η ζωή τους έτσι που να μην έγιναν πολύ ροζ, πολύ διαχειρίσιμες. 
Δεν κυκλοφορούν με οδηγίες χρήσεως, το ξέρω. Άσε που και να υπήρχαν άχρηστες θα ήταν γιατί αυτές οι τυπισσούλες φτιάχνουν ολόδικούς τους κανόνες. 

Και; 
Πότε αποφασίσαμε πως επειδή είναι δυναμικές, δεν είναι γυναίκες; Πότε δόθηκαν οι οδηγίες που λένε πως δεν ξέρουν να αγαπούν, να ερωτεύονται και να δίνονται με όλο τους το “είναι”; 
Σκέφτηκες άραγε ποτέ πως την ώρα που την θαυμάζεις, που παραθέτεις όλα εκείνα που έχει καταφέρει στη ζωή της, το ΑΛΛΑ που βάζεις μετά τα ακυρώνει όλα; 

… αλλά τι να το κάνεις, ποιος τολμάει να σταθεί δίπλα της. 
… αλλά τι να το κάνεις, είναι δύσκολος άνθρωπος

Και; 
Σκέφτηκες άραγε ποτέ πως εκείνη μπορεί να ξέρει να αγαπά πιο ουσιαστικά και αληθινά από εσένα, γιατί οι άνθρωποι που αφήνει να υπάρχουν γύρω της, είναι άνθρωποι που έχουν αποδείξει την αξία τους; 
Είναι εκείνοι που δεν έμειναν στην εικόνα και στο δήθεν, που δεν έφυγαν στα δύσκολα, που δεν τους είπε τίποτα η εικόνα και είχαν την ευκαιρία να ανακαλύψουν τι υπάρχει πίσω από την εικόνα, κάτω από την πανοπλία. 

Είναι λίγοι, κι εκεί είναι το μυστικό. 
Οι δυναμικές γυναίκες, δεν είναι για όλους. Δεν αγαπιούνται και δεν τους αγαπάνε όλους. 
Αγαπάνε δύσκολα, αγαπάνε για πάντα. Διαγράφουν σε μια στιγμή και μαθαίνουν να ζουν με την πληγή, χωρίς να γυρίσουν πίσω ούτε για μια στιγμή. 
Οι δυναμικές γυναίκες, ερωτεύονται δύσκολα, απόλυτα, ολοκληρωτικά. 
Δεν ερωτεύονται το συνηθισμένο, δεν τους αφορά το κραυγαλέο. 

Οι δυναμικές γυναίκες, έμαθαν να στέκονται μόνες στα πόδια τους, γι’αυτό και λίγοι μπορούν να σταθούν δίπλα τους. Με λίγους μοιράζεται τη ζωή, το χρόνο και τις αδυναμίες της.

Κι αυτοί οι λίγοι, όποιο ρόλο κι αν έχουν στη ζωή της, είναι ξεχωριστοί, μοναδικοί, είναι η επιλογή της! Και μόνο για εκείνους, μπορεί να γίνεται από ατσάλι, μετάξι! 

by Σοφία Παπαηλιάδου
Whisper Words

Μόνο μια θάλασσα θα ερωτευτείς

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου.

Κάποιες θάλασσες για να τις ταξιδέψεις, πρέπει να είσαι διατεθειμένος να χάσεις. Να τα χάσεις όλα και να τα ξαναβρείς από την αρχή.

Κάποιες θάλασσες για να τις γευτείς, πρέπει να κάνεις βουτιά μέσα τους μ’ όση δύναμη έχεις στα πνευμόνια σου. Κι όταν δεν σου έχει μείνει δύναμη, τότε αρχίζεις να καταθέτεις κομμάτια της ψυχής σου. Τότε ξεκινάει το ταξίδι σου μέσα τους.

Κάποιες θάλασσες για να τις καταλάβεις, πρέπει να πας στο βυθό τους και να ψάξεις σπιθαμή προς σπιθαμή τα σημάδια. Ένα ένα τα σκουπίδια που οι περαστικοί άφηναν για χρόνια.

Κάποιες θάλασσες για να τις αγαπήσεις, πρέπει να τις κολυμπήσεις με κόντρα καιρό. Εκείνες να σε διώχνουν κι εσύ να μένεις. Να γατζώνεσαι από την επιθυμία σου να μείνεις και να κολυμπάς κόντρα.

Κι αν όλες τις θάλασσες του κόσμου μπορείς να τις ταξιδέψεις, να τις γνωρίσεις, να τις γευτείς, να τις μάθεις και να τις αγαπήσεις, μόνο μια θα ερωτευτείς.

Μόνο μια θάλασσα μπορείς να ερωτευτείς.
Είναι εκείνη η θάλασσα που μέσα της θα νιώθεις ασφάλεια και γαλήνη.
Κι όσα μποφόρ κι αν έχει σηκώσει, εσύ ξέρεις, πως στην αγκαλιά της, είσαι ασφαλής.

Μόνο μια θάλασσα μπορείς να ερωτευτείς.
Και είναι εκείνη που μέσα της είδες το σκοτάδι, άγγιξες τα σημάδια της, χάθηκες στην σιωπή της. Είδες το φόβο μέσα της. Κι όμως εσύ, συνέχισες να κολυμπάς στην αγκαλιά της.

Αυτή είναι η μία θάλασσα που θα ερωτευτείς και θα ανήκεις πάντα και μόνο σε αυτή τη θάλασσα.
Είναι η μία θάλασσα, που θα γίνει μοίρα σου.
Θα σε ορίσει και θα σε καθορίσει.

Στην θάλασσά ΣΟΥ.

by Σοφία Παπαηλιάδου
Words

Μην κρατάς κακία στους απόντες. Τόσο μπορούσαν..

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Να τις αγαπάς τις απουσίες.
Να τις σέβεσαι.
Μην ψάχνεις το λόγο, εκείνοι ξέρουν γιατί θέλησαν από ουσία να γίνουν απουσία.
Κι αν δεν ήθελαν να είναι απουσία, κι αν ήταν εντάξει με το πετσί τους, πριν γίνουν απουσία, θα είχαν φροντίσει να κοιταχτείτε στα μάτια και να τα πείτε.
Όπως κάνουν οι φίλοι. Όπως κάνουν οι αληθινοί.
Κι αν προσπάθησαν να κάνουν το κενό τους ηχηρό για να ξετυλίξουν άλλο ένα επιδαύριο δράμα, εσύ ξέρεις πως απλά σου ξεκαθάρισαν για άλλη μια φορά το τοπίο.
Είναι ωραίο πράγμα η απουσία.
Σου δίνει χώρο, καθαρίζει τον αέρα και ησυχάζει από τους περιττούς θορύβους.
Ξέρεις, ποτέ δεν καταλαβαίνεις πόσο χώρο και πόση βουή προκαλεί κάποιος στη ζωή σου, αν δεν σου δώσει την ευκαιρία με την απουσία του να ξαναφτιάξεις το puzzle από την αρχή.
Να την σέβεσαι την απουσία. Ακόμα και αυτή την κουτοπόνηρα δειλή απομάκρυνση, χωρίς εξηγήσεις.
Ακόμα κι αυτή, λέει πολλά για ποιον είχες δίπλα σου.
Ούτε κακίες, ούτε απωθημένα.
Ούτε πολλά λόγια, ούτε σενάρια.
Ένα χαμόγελο και μια ευχή για καλή ζωή..
Μ’ένα χαμόγελο να τους αποχαιρετάς και να τραβάς τον δρόμο σου με τους παρόντες.

by Σοφία Παπαηλιάδου
Whisper

Εσύ αγάπη είχες να δώσεις, κι έδωσες..

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

“Σ’αγαπούσα”, λες κι έχεις αναιρέσει τα πάντα.
Ό,τι έζησες, ό,τι ένιωσες, ό,τι θυμάσαι, είναι μια απάτη.
Γιατί το “σ’αγαπώ” έχει μόνο ενεστώτα.
Μπορείς να αποσύρεις τον εαυτό σου από την σκηνή, όποια κι αν είναι αυτή η σκηνή αλλά δεν μπορείς να αποσύρεις το συναίσθημα.
“Σ’αγαπώ”, τελεία!
Χωρίς “αλλά”, χωρίς όρους, χωρίς άνω τελεία, χωρίς επεξηγήσεις.
Δεν υπάρχει “σ’αγαπάω γιατί”…
Δεν μπορείς να το εξηγείς, δεν μπορείς να το αναλύεις.
Μπορείς να το νιώθεις.
Μόνο.
Μην το ξευτιλίζεις βάζοντάς του κανόνες και προδιαγραφές.
Μην το υποτιμάς θέτοντάς του χρονικά όρια και περιορισμούς.
Αν “αγάπησες” ή “αγαπούσες”, τότε δεν αγάπησες ποτέ.
Μπορεί να νοιάστηκες, μπορεί να ενδιαφέρθηκες, μπορεί να συμπόνεσες, μα δεν αγάπησες!
Μην τα μπερδεύεις όλα αυτά με την αγάπη.
Μην τα ανακατεύεις με τον ενθουσιασμό του έρωτα και την ένταση της καύλας.
Γι’αυτό σου λέω, μέτρα τα, τα “σ’αγαπώ” σου, μην τα σκορπάς, μην τα σπαταλάς έτσι απλά.
Μην τα χαλαλίζεις..
Δώστα εκεί που ξέρεις πως δεν θα χρειαστεί να αποσύρεις τον εαυτό σου.. μα κι αν χρειαστεί, να μην μετανιώσεις ποτέ.
Γιατί εσύ αγάπη είχες να δώσεις, κι έδωσες.. τώρα αν την έδωσες σε ανάξιους ν’αγαπηθούν, δεν πειράζει.
Χαλάλι..

by Σοφία Παπαηλιάδου

Design by JG Web Design. All rights Reserved.