Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου 

Τα μεγαλύτερα αντίο δεν ειπώθηκαν.
Οι πιο επώδυνοι αποχωρισμοί δεν φάνηκαν στο ραντεβού.
Κι όλες οι συγγνώμες, όλα τα σ’αγαπαω, όλα τα “φταίω” σώπασαν.
Μονό ο ήχος από το ποτήρι που γέμιζε έμεινε να σιγομουρμουρά για εκείνες τις στιγμές που άξιζε να μείνουν στην μνήμη.
Βάλε ένα ακόμα..
Κι άλλο ένα..
Μα σαν αρχίζει να τελειώνει το αλκοόλ πήγαινε αργά, πολύ αργά.
Όταν πέσει κι η τελευταία σταγόνα στο ποτήρι, το αντίο θα είναι το μόνο που θα απομένει.
Σ’αυτή την τελευταία σταγόνα, να φωλιάσεις μόνο τα καλά.
Τα γέλια, τα γλέντια, τα δάκρυα χαράς, τα αγγίγματα, τα ταξίδια, τις νύχτες που ξημέρωναν..
Να την γευτείς αυτή την τελευταία γουλιά κι όταν δεις στον πάτο του ποτηριού τα απωθημένα σου, εκείνα που δεν έζησες, κι εκείνα τα πίκρα που έζησες, τα λάθη και τα πάθη, δώσε μια και κάντο χίλια κομμάτια.
Καλή ζωή ευχήσου και τράβα παρακάτω..
Ένα ποτήρι γεμάτο είναι η ζωή και σαν αδειάσει, δεν χρειάζεται να μοιρολογάς, κάντο χίλια κομμάτια, μηδένισε και πάμε από την αρχή.