Tag / δήμητρα γιαννοπούλου

Featured

Σωτήρης Καστάνης : Αν ο έρωτας ήταν τραγούδι, θα ήταν το πιο παθιασμένο τανγκό..

Γράφει η Δήμητρα Γιαννοπούλου

Τον περασμένο Οκτώβριο οι Μottet μας παρουσίασαν την πρώτη δισκογραφική τους δουλειά, η οποία απέσπασε ενθουσιώδεις κριτικές και κέρδισε επάξια μία θέση στην καρδιά, αλλά και στη δισκοθήκη μας.

“Σ’ όλο τον κόσμο” ο τίτλος αυτής και καθόλου τυχαία η επιλογή του μιας και σκοπός της μπάντας είναι να ταξιδεύει το ακροατήριό της· από τη Γαλλία έως τη Ρωσία και από την Ιταλία μέχρι το Μπουένος Άιρες!

Οι Mottet αγαπούν τα ορχηστρικά θέματα, μα αγαπούν και τις όμορφες λέξεις, όπως εκείνες του Δημήτρη Παπαχαραλάμπους, με τον οποίο και συνεργάστηκαν σε αυτό το δίσκο. Στην ερμηνεία των τραγουδιών συναντάμε την Ξένια Γαργάλη και τον Δώρο Δημοσθένους.

Ποια ανάγκη δημιούργησε τους Μottet ;

Η ανάγκη να ερμηνεύσουμε με το δικό μας τρόπο τις μουσικές που αγαπάμε. Στην πορεία γεννήθηκε και η ανάγκη να συνθέσουμε τις δικές μας πρωτότυπες μουσικές.

Τους τελευταίους μήνες οι ” Επιβάτες” σας ακούγονται στη ραδιοφωνική συχνότητα του Μελωδία καθώς επίσης και στην ταινία μικρού μήκους του ΟΣΕ.

Πώς ένιωσες, όταν άκουσες για πρώτη φορά το τραγούδι σας στο ραδιόφωνο;

Πάρα πολύ μεγάλη χαρά! Ενιωσα ότι πετύχαμε έναν από τους στόχους που είχαμε, όταν κυκλοφορήσαμε την πρώτη μας δουλειά.
Στη μουσική δεν μπαίνουν όρια. Ισχύει το ίδιο και στον έρωτα; Ισχύει ή θα έπρεπε να ισχύει γιατί άλλωστε και ο έρωτας είναι τέχνη

Η έμπνευση/το ερέθισμα πίσω από τις μουσικές σου;

Ενας ωραίος στίχος, μία ταινία που θα δω ή και ένα βιβλίο που θα διαβάσω. Αλλά και η ενασχόλησή μου με το όργανο (κιθάρα) μπορεί να δώσει το ερέθισμα για μία σύνθεση

Έχει αποτελέσει ποτέ έμπνευση ένας έρωτας;

Θα ήταν ψέμα αν έλεγα όχι.

Κι αν ο έρωτας ήταν τραγούδι ποιο θα ήταν;

Θα ήταν το πιο παθιασμένο τανγκό.

Ο Σωτήρης Καστάνης (κιθάρα και programming), ο Δημήτρης Κουζής (βιολί) και ο Γιώργος Σχοινάς (ακορντεόν) αποτελούν τους Μοttet και την Παρασκευή 17 Μαΐου στο Πειραιώς 131, μαζί με την Ελένη Πέτα, θα μας ταξιδέψουν σ’ όλο τον κόσμο!

Secrets

Είναι εκείνη που μ’αγαπά, παρ’όλα τα ελαττώματά μου..

Γράφει η Δήμητρα Γιαννοπούλου

“Το κορίτσι μου”. Έτσι με λέει κι έτσι τη λέω κι εγώ. Είναι εκείνη, που δε διστάζω να της τηλεφωνήσω στις 4 τα χαράματα, γιατί απλά δε με παίρνει ο ύπνος και θέλω παρέα.
Εκείνη, που αν δε δει μήνυμά μου μόλις ξυπνήσει, είναι ικανή να δηλώσει την εξαφάνισή μου στην αστυνομία. Εκείνη, που όταν δεν είμαι καλά, το καταλαβαίνει απ’το “έλα”, που θα της πω μόλις σηκώσω το τηλέφωνο.
Είναι εκείνη, που τη “σέρνω” σε live που δε γουστάρει και δε μου παραπονιέται ποτέ, γιατί ξέρει πόσο τα γουστάρω εγώ.
Εκείνη, που ενώ τσατάρουμε όλη μέρα στο messenger, πάντα θα μείνει κάτι που θα πρέπει να αναλύσουμε την επόμενη. Είναι εκείνη, που με ξέρει σαν κάλπικη δεκάρα.
Ξέρει κάθε μου ελάττωμα κι όμως μ’ αγαπάει.
Είναι πάντα εδώ και με αντέχει, τις φορές που δε με αντέχω εγώ.
Χαίρεται με τη χαρά μου και λυπάται με τη λύπη μου· κι όταν με δει να κλαίω, σαστίζει. Είναι η ώθηση που χρειάζομαι, όταν δειλιάζω και είναι η φωνή της λογικής όταν παραλογίζομαι.
Είναι εκείνη, που δε θα κουραστεί να μου λέει ξανά και ξανά το ίδιο πράγμα, μέχρι να ησυχάσω.
Εκείνη, που κάνει το “μου” “μας”, όχι στα λόγια, αλλά στις πράξεις.
Εκείνη με το υπέροχο χιούμορ, που πάντα κερδίζει τις εντυπώσεις.
Είναι εκείνη, κι είναι μια όμορφη, έξυπνη, δυναμική κι αξιοπρεπής γυναίκα. Είναι όλα όσα θαυμάζω.
Είναι εκείνη· κι είναι ένας υπέροχος άνθρωπος. Ο άνθρωπός μου.

Featured Love Passion

Μια λέξη σου, κι όλα θα άλλαζαν..

Γράφει Σοφία Παπαηλιάδου

Μία σου λέξη κι όλα θ’ άλλαζαν.
Αρκούσε μία μόνο λέξη για να με σώσει απ’το μαρτύριο της σιωπής. Ώρες ατελείωτες… ώρες που η κάθε μία έμοιαζε με αιωνιότητα.
Είναι εκείνες οι ώρες, που η σιωπή ξεσκίζει τη σάρκα μου. Και μία μόνο λέξη, είναι ικανή να κλείσει όλες τις πληγές.
Είναι εκείνες οι ώρες που κρατάω την ανάσα μου, προσπαθώντας να ακούσω έστω έναν ψίθυρο.
Βαραίνω και βυθίζομαι σε μια απέραντη θάλασσα σιωπής και αρκεί μια λέξη σου, για να μου δώσει οξυγόνο.
Μία σου λέξη θέλω…μια λέξη που να μοιάζει με χάδι στα μαλλιά.

Μία σου λέξη θέλω.. μια λέξη που να μην είναι συγγνώμη, να μην ανήκει στο χθες και να μην ανήκει στο αύριο.
Το χθες πέρασε και το αύριο ξέρω πως θα με βρει ξανά μακριά σου.
Μια λέξη για το εδώ και το τώρα. Μια λέξη να την μοιράσουμε στα δυο και να την κάνουμε ανάσα.
Να την μπερδέψουμε ανάμεσα στα χείλια μας και να την βασανίσουμε μέχρι να μην υπάρχει πια.
Μέχρι να έχουμε γίνει ένα. Μέχρι να ξημερώσει και το μόνο που θα έχει αφήσει η νύχτα θα είναι σημάδια από φιλιά και χάδια απεγνωσμένα.
Μέχρι να βυθιστούμε στη σιωπή.. ξανά..

Featured Love Passion

Άφηνε χώρο στον έρωτα, για να αξίζει η ζωή..

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Άνθρωποι κομήτες, έρχονται, λεηλατούν και φεύγουν.
Πάντα φεύγουν. Έτσι γινόταν πάντα κι έτσι θα συνεχίσει να γίνεται.
Όμως εσύ, κρατάς ακόμα γερά!
Εσύ μπορείς να ρίξεις μια ματιά πίσω, να μετρήσεις απώλειες και να δεις την εικόνα.
Μπορείς να κλάψεις, να αγγίξεις, να χαϊδέψεις τις απώλειες.
Μα μόνο, σε παρακαλώ, μην ξεχαστείς και τις πάρεις μαζί σου.
Μην τις αφήσεις να μείνουν για πολύ κοντά σου.
Μην τους δείξεις το δρόμο για το σήμερα.
Άφηνε χώρο στον έρωτα.
Κάθε βράδυ, άφηνε δίπλα σου, ένα άδειο μαξιλάρι να πλαγιάσει η ελπίδα.
Άφηνε ένα μαξιλάρι, για να γεμίσει από την μυρωδιά του έρωτα.
Αυτή τη μυρωδιά ανάκατη από ιδρώτα, πόθο και πάθος.
Άφηνε κι ένα μικρό φωτάκι αναμμένο για να φέγγει η προσμονή.
Η προσμονή που γεννά η ελπίδα.
Η προσμονή που γεννά η επιθυμία.
Η προσμονή που γεννά η ίδια η ζωή.
Γιατί όταν πάψεις να προσμονείς το άγγιγμα, το βλέμμα, τον έρωτα, τότε, παύεις να ζεις.
Μην την εγκαταλείψεις την ελπίδα για έρωτα μάτια μου, δεν αξίζει αλλιώς η ζωή!