Tag / φωτιά

Featured Love

Μην με αφήνεις για πολύ ακόμα μόνη, όσο η φωτιά μας καίει!

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Στα δύσκολα να μένεις, μπορείς;
Όταν όλα έχουν γίνει λαμπόγυαλο και μετράμε τα κομμάτια μας ένα ένα.
Στις στιγμές που δεν ξέρω αν με αγαπάς.
Στις στιγμές που δεν ξέρω ακόμα κι αν με αγαπάω εγώ.

Σ’ εκείνες τις στιγμές που δεν υπάρχει καμία σταθερά.
Σ’ εκείνες τις στιγμές που έχει βγει ο εγωισμός μας βόλτα και τσακίζει τις ψυχές μας.

Τότε θέλω να μείνεις.
Όταν σου κραυγάζω «παράτα με» εσύ αντί να φεύγεις, να μένεις.
Να μένεις για εμάς.
Να μένεις για εμένα.
Ναι, τότε θέλω. Τότε που δεν έχουμε τίποτα να κρατηθούμε παρά ο ένας τον άλλο.

«Δεν είμαστε ίδιοι» μου λες.
Μα ναι, δεν είμαστε.
Γιατί εγώ έμαθα να μένω.
Μέσα στο σκοτάδι, μέσα στους εφιάλτες.
Αυτό έμαθα.
Έμαθα να βρίσκω χαραμάδες να φωτίζουν τις χειρότερες στιγμές μας.

Έμαθα να τα σπάω όλα, να τα κάνω κομμάτια, μα να μένω εκεί.
Να μένω κι ας μην έχω πού να πατήσω.
Να μένω κι ας μπήγονται τα γυαλιά μέσα μου για να ξανασταθώ όρθια.
Έμαθα να μένω.

Έμαθα να κάνω μισό βήμα πίσω πριν το σκοινί κοπεί.

Μα κράτα ψυχή μου στο μυαλό σου πως μπορεί το σκοινί να μην κοπεί.
Μπορεί τα χέρια που το κρατάνε να πονέσουν, να ματώσουν και να μην αντέξουν να κρατάνε άλλο.
Μπορεί κάποια στιγμή, που εσύ τραβάς το σκοινί για να το δεις να σπάει, τα χέρια της άλλης πλευράς, απλά να το αφήσουν.

Και ξέρεις ψυχή μου, άνθρωποι που έμαθαν να μένουν στα δύσκολα, όταν φεύγουν, πίσω τους ανάβουν φωτιές και τα καίνε όλα.
Δεν αφήνουν δρόμο να γυρίσουν πίσω.
Δεν αφήνουν δρόμο να τους βρει κανείς.

Βλέπεις, συνήθως πάνε αντίθετα απ’ τη φορά του ανέμου.
Δεν θέλουν να συναντηθούν ξανά ούτε με τις στάχτες τους, ούτε με τ’αποκαϊδια.

Όχι από εγωισμό, ούτε καν από περηφάνεια.
Απλά γιατί φεύγοντας, θα έχουν σκοτώσει εκείνο το κομμάτι τους που ζούσε για σένα. Θα έχουν παγώσει μέσα τους τόσο, που κάθε άγγιγμα θα είναι πια αδύνατο.
Απλά γιατί το δικό τους «για πάντα», κρατάει όσο μια ζωή, όχι όσο ένα παραμύθι.

Γι’αυτό μην με αφήνεις για πολύ ακόμα μόνη, πάνω από την φωτιά που καίει.
Μην με αφήνεις άλλο μόνη εκεί.
Γιατί άκου που σου λέω, άνθρωποι που περπάτησαν στην κόλαση και βρήκαν το δρόμο για την ζωή, να τους μετράς αλλιώς όταν στέκονται πάνω από την φωτιά και χαμογελούν.
Δεν μπορείς ποτέ να ξέρεις προς τα πού θα τους βγάλει ο δρόμος τους όταν η φωτιά σβήσει.

Featured Love

Εγώ που λες αγάπη μου, δεν την φοβάμαι τη φωτιά!

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Μην παίζεις με την φωτιά μου λες, μπορεί να καείς.
Μην παίζεις με την φωτιά σου λέω, δεν το αντέχεις.
Θυμώνεις μα ξέρεις πως είναι μια αλήθεια που δεν μπορείς να αποφύγεις.
Πώς το λέει ο Πασχαλίδης;
Αν δεν φαντάζεσαι φωτιές, με κάρβουνα μην παίζεις!

Εγώ που λες αγάπη μου, δεν την φοβάμαι τη φωτιά!

Δεν τη φοβάμαι γιατί γεννήθηκα άνεμος! Έμαθα να την θυμώνω και να τη δυναμώνω μόνο και μόνο για να ξέρει πως όταν θα φεύγω θα πεθαίνει!
Της έδειξα από νωρίς πως δεν την φοβάμαι! 

Εγώ που λες αγάπη μου, την αγαπάω τη φωτιά!

Μέσα της σκορπάω ξόρκια και λέξεις μαγικές που μόνο λίγοι μπορούν να καταλάβουν! Κι εκείνη πορεύεται μαζί τους. Γίνονται τροφή της και όταν πάει να σβήσει την κρατάνε ζωντανή.

Εγώ που λες αγάπη μου, την εμπιστεύομαι τη φωτιά γι’αυτό και μέσα της μας πέταξα χθες την νύχτα.

Πήρα τα κομμάτια μας, εκείνα τα σακατεμένα, τα σπασμένα, τα διαλυμένα από τον εγωισμό και το πείσμα μας και της τα χάρισα.

Τα πέταξα μέσα και της είπα, αν αξίζουμε να μας κάνει ένα και να μας γυρίσει πίσω.

Αν δεν αξίζουμε, να μας κάνει σκόνη και να μας σκορπίσει..

Κι επειδή εμείς το “μαζί” είναι το μόνο που ξέρουμε πια, είναι ο μόνος τρόπος για να υπάρχουμε πια, ακόμα κι αν μας σκορπίσει.. θα παλεύουμε μια ζωή κι ακόμα μια, για να μαζέψουμε όλους τους σκόρπιους κόκκους σκόνης μας και να γυρίσουμε.

Ένα. Μαζί. Όταν. Όποτε.

Για εμείς, μόνο έτσι μπορούμε πια.

Μαζί ή χώρια, να είμαστε μαζί!

Featured Love

Εκείνος που θα έρθει να ρίξει λάδι στη φωτιά σου…

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου.

Θέλω να σου μιλήσω και να με ακούσεις.
Κάθε φορά που μου μιλάς για έναν ακόμα που πέρασε από την ζωή σου και δεν άντεξε να μείνει, κάθε φορά που τον λες «λίγο» ή μαλάκα, εγώ θέλω να σου πω..

Δεν ανήκεις στην κατηγορία εκείνων των γυναικών που αναζήτησαν την βολή και την «χορηγεία» κάποιου.
Δεν ανήκεις στην κατηγορία εκείνων των γυναικών που τρόμαξαν μπροστά στο μαύρο που τις έλουσε η ζωή τους κάποια στιγμή.

Έριξες κόκκινο στην νύχτα και προχώρησες..
Είσαι τόσο σκληρή όσο ένα διαμάντι. Δε χρειάζεται να το αρνείσαι. Δε χρειάζεται να προσποιείσαι πως δεν είσαι.
Είσαι αυτό το είδος γυναίκας κι όσο κι αν προσπαθήσεις να το κρύψεις, δεν μπορείς. Σε προδίδει η χαοτική ομορφιά σου.
Ξέρω πώς έχεις μαζέψει πολλές φορές τα κομμάτια σου και κάθε φορά μένεις με την ίδια απορία. Γιατί να μην λειτουργήσει.

Η απάντηση είναι πιο απλή απ’ ότι φαντάζεσαι.

Αυτό που ψάχνεις στην ζωή σου δεν είναι έναν ακόμα άντρα. Μια ακόμα σχέση. Άλλη μια από τις πολλές. Δεν χρειάζεσαι τίποτα από αυτά.
Χρειάζεσαι έναν συμπολεμιστή.. έναν σύμμαχο στο φως και στο σκοτάδι σου.
Δεν έχει σημασία τι θα οδηγεί. Δεν σε ένοιαξε ποτέ. Και δεν σε νοιάζει το περιτύλιγμα. Μπορεί να μην ρωτήσεις καν τι δουλειά κάνει.
Αυτό που θα σε νοιάζει όμως, αυτό που θα κοιτάξεις, είναι πως όταν θα παίζει την καρδιά σου στα ζάρια, θα το κάνει παίζοντάς τα όλα για όλα. Μέχρι το τέρμα.

Εκείνος, θα λατρεύει την δύναμή σου και την έντασή σου. Θα σε κοιτάει και δεν θα προσπαθεί να σε μικρύνει για να σε δαμάσει αλλά θα θαυμάζει αυτό που έχει μπροστά του.
Δεν θα είναι ποτέ κάποιος που θα μπορείς να χειριστείς και να διαχειριστείς. Δεν θα μπορέσεις να παίξεις μαζί του όπως έκανες με τόσους άλλους στο παρελθόν. Ούτε καν θα το προσπαθήσεις ποτέ.

Τα πολλά παιχνιδάκια και οι λίστες how to… δεν θα μπορέσουν να πιάσουν μία μπροστά του.
Κι αυτό γιατί και για εκείνον, δεν θα είσαι άλλη μια. Θα είσαι η σύμμαχος στο έγκλημά του.

Αυτό που είσαι.. το πολλές φορές σκληρό κι άλλες άγριο κομμάτι σου, μπορεί να τον καθηλώνει αλλά αντίθετα με άλλους, δεν σε φοβάται. Δεν τον τρομάζεις. Όχι αυτή τη φορά.
Και τότε θα ξέρεις πως έχεις βρει εκείνον.
Γιατί δυστυχώς ή ευτυχώς, ένας άντρας ανάμεσα σε πολλούς δεν μπορεί να σε κερδίσει.

Θες κάποιον να ταιριάξει την φωτιά μέσα σου με την δικιά του. Δεν θες να καθυσηχάσει τίποτα μέσα σου. Δεν θες να το κοιμίσει.
Θες εκείνον που θα ρίξει λάδι στην φωτιά σου και θα χορέψει μαζί σου πάνω στις φλόγες.

Γιατί για εσένα, αυτός είναι ο ένας. Ο μόνος. Και σε αυτή την φωτιά δεν σε νοιάζει να καείς.

Μπορεί να μην χρειάζεται να παλέψει με δράκους και δαιμόνια για να σε κερδίσει και να σε έχει, αλλά θα ξέρεις πως για ένα χαμόγελό σου θα τα έκανε όλα. Ξανά και ξανά. Γιατί κι εκείνος ξέρει, πως το χαμόγελό σου, υπάρχει μόνο γι’αυτόν.

Το θέμα είναι, πως εκεί έξω, σε αυτή την ζούγκλα, κι αυτός ψάχνει για εσένα.

Κι αυτός βαρέθηκε να ζει σχέσεις που τελειώνουν με την απορία του μήπως τελικά το γραφτό του είναι η μοναξιά. Κι εσύ μπαίνεις για να τα αλλάξει όλα αυτά.

Ταξιδεύετε κι οι δυο, πατώντας σε διαφορετικές διαδρομές, με διαφορετικά μέσα, με διαφορετικούς προορισμούς και μπορεί να περνάτε και καλά σε όλο αυτό το ταξίδι. Όμως όλο αυτό είναι απλά ο τρόπος που θα συναντηθείτε.
Γιατί πρέπει να ξέρεις, πως όταν δυο σύμμαχοι του εγκλήματος που λέγεται ζωή συναντηθούν, τότε τίποτα δεν μπορεί να τους σταματήσει. Δεν υπάρχουν εμπόδια. Υπάρχει μόνο φωτιά.

Κι από αυτό, μην δοκιμάσεις ποτέ να τρέξεις μακριά. Μπορεί να έσπασες σε κομμάτια πολλές φορές. Μπορεί να μην έχεις μάθει πως είναι μια σχέση που τελικά τα καταφέρνει. Όμως σε αυτό, θα πρέπει να δώσεις το χώρο σου, το χρόνο σου και τον εαυτό σου ολόκληρο.

Χωρίς στεγανά.

Κι εκείνος, ψάχνει σε εσένα να πιστέψει για μια φορά πως θα βρει εκείνη που δεν θα τρομάξει από τα σκοτάδια του. Που την ώρα που εκείνος θα ζητάει για γίνει φτερό στον άνεμο, εκείνη θα γίνει ο ίδιος ο άνεμος που θα τον ταξιδέψει. Θα είναι εκείνη που θα μπει στον κόσμο του όχι για να τον ισοπεδώσει και να τον φέρει στα μέτρα της αλλά για να σταθεί δίπλα του όσο θα χτίζει έναν κόσμο. Έναν κόσμο για τους δυο τους.

Δεν περιμένει από εσένα να τον ακολουθείς σε όλες του τις μάχες. Δεν περιμένει να αλλάξεις για εκείνον. Δεν περιμένει να γίνεις η γατούλα που άλλοι θα ήθελαν. Δεν θα σε αγαπήσει γι’αυτό που θα μπορούσες να είσαι αλλά γι’αυτό που είσαι.
Δεν θα προσπαθήσει να επουλώσει τα σημάδια σου.
Θα τα αγαπήσει ένα ένα.
Θα τα λατρέψει και θα δει την ομορφιά μέσα τους.

Θα μπείτε σε αυτό το παιχνίδι μαζί. Και θα παίξετε το παιχνίδι χωρίς τακτική. Χωρίς πρόγραμμα. Με οδηγό το ένστικτό σας.

Γιατί ένας συμπολεμιστής, ψάχνει μια σύμμαχο. Και εσύ ξέρεις να του δείξεις τι είναι η αγάπη. Τι είναι ο έρωτας.

Γι’αυτό βάλε σε μια κούτα τις ανασφάλειές σου, κατέβασε τους τοίχους που τόσο επιμελώς χτίζεις γύρω σου, γιατί ούτως ή άλλως, δεν ήσουν ποτέ εσύ αυτή.
Βρέθηκες σε αυτή τη στιγμή, ξέροντας πως η μοίρα σου, σου έχει γράψει αυτή τη συνάντηση. Γιατί τα όνειρα δεν είναι για να τα κάνεις μόνο αλλά για να τα διεκδικείς και να τα ζεις.

Γι’αυτό μάζεψε κι αυτή τη φορά τα κομμάτια σου.
Βάλτα στην θέση τους σιγά σιγά και προχώρα παρακάτω.
Εκεί στο παρακάτω, βρίσκεται κάποιος και σε ψάχνει.

LoveLetters

Classics Sophie says

Ο έρωτας δεν σβήνει, μόνο καίγεται.

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου.

Εκεί που την ψάχνεις δεν θα την βρεις.

Δεν έφυγε, αλλά δεν έμεινε κι εκεί που την άφησες.
Παράξενο πλάσμα, δεν την όρισε ποτέ το πρέπει και η ανάγκη.
Σκληρό περίβλημα, να μην σπάει εύκολα και να προστατεύει το μέσα.
Εκείνο το μέσα, λίγοι το είδαν, λιγότεροι το άγγιξαν.
Επιλογή της.

Μην την ψάχνεις λοιπόν εκεί που νομίζεις πως την άφησες.
Τι πίστευες πως όσο εσύ ξεμάκραινες άλλο τόσο θα έφευγε κι εκείνη;
Μπα.. εκείνη έμεινε..
Έμεινε γιατί δεν είχε λόγο να φύγει.

Χίλια μέρη και άλλοι τόσοι άνθρωποι την περίμεναν να ταξιδέψει στις ζωές τους μόνο που εκείνη επέλεγε να μένει.

Μαγική λέξη η επιλογή.
Είναι από μόνη της μια ιστορία ανείπωτη.
Μια ιστορία που θα την μάθεις όταν πια θα είναι παρελθόν.
Έχει αρχή και τέλος.
Δεν είναι γενική κι αόριστη.

Επιλέγει να μείνει γιατί ξέρει πως σαν θα φύγει, πίσω της θα κάψει τις γέφυρες.
Θα χαλάσει τους δρόμους και θα διαγράψει τα μονοπάτια.
Όχι για να μην γυρίσει εκείνη.
Για να μην μπορεί κανείς να την βρει.

Δεν θα ψάξει να σε βρει ούτε κι εκείνη.
Δεν θα ψάξει όμως να σε αντικαταστήσει, ούτε και θα σε αναζητήσει σε άλλους.
Δεν ψάχνει αντικαταστάτη. Δεν γουστάρει τα υποκατάστατα.
Δεν είναι διαθέσιμη κι όταν γίνει.. τότε θα ανήκει και πάλι στον εαυτό της.

Ξέρεις γιατί;
Αναρωτήθηκες ποτέ;
Γιατί δεν σε είχε ανάγκη ποτέ.
Δεν σε χρειαζόταν στην ζωή της.
Δεν σε άφησε να κατακτήσεις τον κόσμο της για να τον κάνεις καλύτερο, ευκολότερο ή ομορφότερο.
Σε άφησε να λεηλατήσεις τα πάντα της γιατί εκείνη γινόταν καλύτερη μέσα από τα μάτια σου.

Σε έκανε επιλογή της και σε ονόμασε έρωτα.
Ξόδεψε χρόνο και σου χάρισε χώρο. Πάνω από όλα, σπατάλησε το μέσα της.
Τίποτα από αυτά δεν της περίσσευαν, γι’αυτό στα έδωσε με τόση γενναιοδωρία.

Κάποτε την ρώτησες, τι σου περισσεύει να μου δώσεις;

Κι εκείνη σου παρέδωσε την αλήθεια της δεν περιμένω ποτέ να έχω περίσσευμα για να δώσω.

Κι αυτό ακριβώς έκανε.
Σου έδωσε από εκείνα που δεν της περίσσευαν. Κι αυτό την γέμιζε ακόμα περισσότερο.

Αυτό ήταν ο έρωτας για εκείνη.
Το μαζί από κάτι που δεν περίσσευε σε κανέναν από τους δυο.
Το μαζί που αφορούσε μόνο δυο.
Ο κόσμος όλος να νομίζει κι εκείνοι μόνο να ξέρουν.

Μια ένοχη συνομωσία σε έναν ήχο μυστικό, παραδομένο σε μια φωτιά που καίει.
Μια φωτιά που δεν έσβησε ποτέ.
Στην ίδια φωτιά που θα την ακολουθήσει όταν αποφασίσει να ξεμακρύνει και να κάψει τις γέφυρες πίσω της.

Γιατί μάτια μου, η φωτιά, μόνο με φωτιά σβήνει στο τέλος!

LoveLetters