Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Στο απωθημένο που δεν έζησες, πονάς για όλα όσα ξέρεις πως θα μπορούσες να έχεις αλλά δεν τόλμησες να διεκδικήσεις. 
Δεν σε πονάει ότι δεν το ζεις, δεν σε πονάει ο άνθρωπος που δεν έχεις, δεν σε πονάνε όλα τα “αν..”, σε πονάνε εκείνα που εσύ δεν τόλμησες. Σε πονάνε όλα όσα εσύ δεν διεκδίκησες. Σε πονάνε όλα όσα θα μπορούσες να έχεις ζήσει και δεν τα θέλησες αρκετά. 
Δεν είναι πρόσωπο το απωθημένο σου. Είναι μια ζωή που δεν διεκδίκησες αρκετά. 
Το απωθημένο σου, είναι ο καθρέφτης σου. 
Εσένα δεν τόλμησες να διεκδικήσεις. Εσένα δεν τόλμησες να κάνεις ευτυχισμένο. 
Εσένα δεν αγάπησες πραγματικά. Εσένα δεν έκανες προτεραιότητά σου. 

Κατάλαβες τώρα γιατί αναζητάς τόσο τα απωθημένα σου; 
Γιατί αναζητάς εκείνα τα κομμάτια σου, που δεν τόλμησες να αγαπήσεις αρκετά, ώστε να τα ζήσεις..