Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Πόσο πολύ προσπάθησες να πείσεις ότι δεν είναι ο κόσμος σου όλος; 
Πόσες φορές κρατήθηκες και δεν είπες “σ’αγαπώ” για να μην γίνει εκμεταλλεύσιμο το συναίσθημά σου; 
Πόσες φορές θέλησες να ξεστομίσεις “σε ερωτεύομαι”, και το κατάπιες για να μην το πληρώσεις άλλη μια φορά ακριβά; 
Πόσες φορές δεν κρατήθηκες και δεν άγγιξες τον άνθρωπο δίπλα σου για να μην καταλάβει πως έτρεμες από επιθυμία; 
Πόσες φορές δεν γύρισες πλευρό αντί να κλείσεις μέσα στην αγκαλιά σου αυτόν τον άνθρωπο, για να μην καταλάβει πόσο ανάγκη είχες, να είναι εκεί, στο διπλανό σου μαξιλάρι; 
Πόσες φορές δεν σιώπησες, αντί να μιλήσεις για τα όνειρα που έκανες για τους δυο σας, για τις επιθυμίες σου, για τις ανάγκες σου. 
Πόσες φορές επέλεξες να σιωπήσεις και να μην μοιραστείς δυο λέξεις, έναν φόβο, μια αμφιβολία, για να μην φανεί η αδυναμία σου;  
Πόσες φορές κατάπιες έναν λυγμό, έκρυψες ένα δάκρυ, χαμογέλασες χωρίς να το νιώθεις, για να μην σε δει τη στεναχώρια και την ευαλωτότητά σου; 
Πόσες φορές μέτρησες τον εγωισμό σου, την περηφάνεια σου, αυτό που εσύ ονομάζεις «αξιοπρέπεια» πάνω από την επιθυμία να είστε μαζί και να τα μοιράζεστε όλα; 

Και ήξερες, δεν ήταν από τα τυπάκια που μέτραγαν τους ανθρώπους στο πορτοφόλι. Είδες πολλές φορές να κάθεται πλάι σου σιωπηλά, να τα καταλαβαίνει όλα και να μην λέει τίποτα. 
Είδες πολλές φορές να απλώνει το χέρι και να σε αγγίζει, να σκουπίζει τα μάτια σου από τα δάκρυα που δεν επέτρεψες να τρέξουν, να σου απαντάει στις ερωτήσεις, στους φόβους και στις αμφιβολίες που δεν εξέφρασες. 

Είδες να σε αγκαλιάζει την νύχτα και να γίνεται το καταφύγιό σου. Είδες να γίνεται αγάπη, για να τρέξει μέσα σου και να κλείσει πληγές που για χρόνια αιμορραγούν. 
Είδες να αφήνεται και να μην προσπαθεί να κρύψει πως είσαι η δύναμη και η αδυναμία συγχρόνως. 

Πήρες το ρίσκο, και ξεστόμισες το “σ’αγαπώ”. Πήρες το ρίσκο κι άνοιξες μια χαραμάδα για να μπει. Πήρες το ρίσκο και μέτρησες παραπάνω από κάθε πληγή, από κάθε παρελθόν, από κάθε εγωισμό, τα μάτια που σε κοιτάνε απέναντί σου. 

Πήρες το ρίσκο να αγαπήσεις, να αγαπηθείς, να “εκπέσετε μαζί από έρωτα” σε έναν κόσμο ανέραστο και φοβικό προς κάθετί που δεν χωράει στο κουτάκι του και δεν το ορίζουν οι κανόνες.

Πήρες το ρίσκο να ζήσεις..