Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου 

Ξέρεις τι δεν θα γίνει ποτέ ο άνθρωπός σου; 
Ρίσκο. 
Από την πρώτη στιγμή που θα τον συναντήσεις, θα καταλάβεις γιατί όλοι οι άλλοι ήταν ρίσκο. Γιατί όλα όσα έζησες μέχρι τώρα είχαν ένα κενό. 
Θα καταλάβεις γιατί όσο ιδανικές κι αν ήταν οι συνθήκες, όσο δυνατά κι αν ήταν τα συναισθήματα, υπήρχε μια αόρατη κλωστή που σε κράταγε μισό βήμα πίσω. 
Θα καταλάβεις, πως δεν ήταν ο άνθρωπός σου. 

Ξέρεις τι δεν θα νιώσεις ποτέ για τον άνθρωπό σου; 
Φόβο. 
Δεν θα φοβηθείς να του μιλήσεις. Δεν θα φοβηθείς να μοιραστείς και να εμπιστευτείς. Δεν θα χρειαστείς κομμάτια για σένα και στεγανά. Δεν θα μετρήσεις τις λέξεις σου, δεν θα φιλτράρεις ούτε τα λόγια ούτε τα συναισθήματά σου. Γιατί ξέρεις, πως είναι ο άνθρωπός σου κι είναι αδιαπραγμάτευτα παρόν, ό,τι και να γίνει. 

Ξέρεις τι δεν θα ζήσεις ποτέ με τον άνθρωπό σου; 
Την σύγκριση. 
Ούτε θα σε συγκρίνει, ούτε θα τον συγκρίνεις. Ούτε θα σε βάλει στο σακί με τη μάζα, ούτε θα τον βάλεις στο σακί με τη μάζα. Ξέρεις γιατί; 
Γιατί ο άνθρωπός σου, δεν χωράει σε μέτρα και σταθμά. 
Δεν είναι λίγο έρωτας, λίγο αγάπη, περίπου φίλος, κομματάκι εραστής, πολύ από το ένα και λιγότερο από το άλλο. 

Είναι ο άνθρωπός σου και μαζί ζείτε όλα τα κομμάτια της ζωής. 

Μοιράζεστε το πάθος, τον πόθο, την επιθυμία, την τρέλα. 
Μοιράζεστε την καθημερινότητα, τα άγχη, τις απογοητεύσεις, τις προσδοκίες, τις αναποδιές. 
Συζητάτε για τα όλα χωρίς “προγραμματικές δηλώσεις” που ο ένας απαγγέλει κι ο άλλος κάνει ότι ακούει.
Μπορείτε να μιλάτε για ταξίδια, για αθλητικά, για βιβλία, για τους ανθρώπους γύρω σας ή μπορεί να μοιράζεστε και μια σιωπή. 
Όχι αμήχανη. Όχι κενή. Όχι γιατί δεν έχετε κάτι να πείτε. Αλλά γιατί ακόμα και στην σιωπή, μοιράζεστε. 

Ένα μοίρασμα είναι η ζωή με τον άνθρωπό σου. 
Μοίρασμα του ίδιου σου του εαυτού που για πρώτη φορά, είναι ελεύθερος. 
Δεν φορά πανοπλία, δεν χρειάζεται ασπίδα. 
Ένα αμοιβαίο μοίρασμα ζωής χωρίς διαπραγματεύσεις, ψιλά γράμματα, παιχνίδια δύναμης και εξουσίας. 
Ο άνθρωπός σου δεν θα σου επιβληθεί ποτέ. 
Δεν θα σου επιβάλλει ποτέ. 
Απλά γιατί δεν χρειάζεται.. 

Σε νιώθει, σε ακούει, σε αφουγκράζεται, σε αντιλαμβάνεται.. γιατί μοιράζεστε αυτό το αμοιβαίο μαζί!