Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Μην γελιέσαι και μην παίζεις με την λέξη αγάπη. 
Αργεί πολύ να μπει στο ισοζύγιο μιας σχέσης. Περνάει από σαράντα κύματα, δοκιμάζεται σε όλους τους καιρούς και με όλες τις καταιγίδες. 
Μπερδεύεται ανάμεσα σε πάθη κι έρωτες, σε αξημέρωτα βράδια και ζήλεια, σε πόθο και καβγάδες. 
Η αγάπη, δεν έχει ποτέ να κάνει με δώρα και λουλούδια. 
Δεν αναγνωρίζει αυτά τα μικρά.. 

Περιμένει υπομονετικά, ανάμεσα στα διαλείμματα του έρωτα, να πάρει τη σειρά της. 
Στέκεται εκεί αγέρωχη και παρατηρεί δυο ανθρώπους να γίνονται ένα, να χάνονται ο ένας μέσα στον άλλο. 
Να δίνουν μάχες τα χείλια τους, να σπαράζουν τα κορμιά τους, να χάνονται μέσα στον έρωτα και την καύλα. 
Στέκει εκεί και περιμένει να περάσει η καταιγίδα. Να εξαντληθούν, να αποτελειώσουν τις αντοχές τους και ξέπνοοι να μείνουν ο ένας απέναντι στον άλλο και να συστηθούν, αυτή τη φορά αληθινά. 

Η αγάπη, δεν φορά τα φίλτρα του έρωτα. Δεν χάνεται ανάμεσα σε πάθη, λάθη και πόθο. 

Η αγάπη, έρχεται, όταν ο έρωτας έχει χορτάσει και είναι έτοιμος να παραδοθεί.. και να ξαναγεννηθεί!