Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Μου λέει ένα (ακόμα) από τα κορίτσια μου στο Loveletters πως περιμένει μωράκι.. χαμογελάω και της δίνω μόνο μια συμβουλή.. «κοιμήσου τώρα που μπορείς»

Γελάει γιατί της λένε όλοι το ίδιο. Ναι.. κοιμήσου.
Κοιμήσου τώρα όχι για να αντέξεις τους κολικούς και τα τρίωρα μέχρι να βρει ρυθμό στον ύπνο.
Κοιμήσου τώρα γιατί μετά θα έχεις πάντα ένα κομμάτι σου ξύπνιο.

Ένα κομμάτι που θα τα αναζητάει όταν δεν είναι κοντά σου.
Ένα κομμάτι που θα ανησυχεί όταν δεν είναι γύρω σου.
Ένα κομμάτι που θα ξαγρυπνά μέχρι να ταξιδέψουν άλλοτε στη χώρα του ποτέ κι άλλοτε σε δάση με νεράιδες. Κοιμήσου τώρα γιατί μετά, όσο ανεξάρτητα κι αν γίνουν, όσο ελεύθερα κι αν τα αφήσεις να κινούνται στην ζωή, ένα κομμάτι σου θα βρίσκεται μέσα τους και θα είναι εκείνο που δεν θα κοιμάται ποτέ!

Θα είναι εκείνο που θα τους μιλάει ψιθυριστά όταν θα πονάει η ψυχή τους.
Θα είναι εκείνο που θα τους παίρνει αγκαλιά όταν θα κρυώνει η πληγή κάποιας προδοσίας.
Θα είναι εκείνο που θα πέφτει κάτω και θα στέκεται στα πατώματα δίπλα τους μέχρι να βρουν τη δύναμη να σηκωθούν.

Γιατί οι εύκολες πληγές κλείνουν με ράμματα. Οι άλλες, οι δύσκολες, για να κλείσουν, θέλουν μπάλωμα την ψυχή της μάνας.

Γι’ αυτό κοιμήσου τώρα.
Τώρα που μπορείς και είσαι ολόκληρη και σου ανήκεις.
Γιατί σε λίγους μήνες, ένα κομμάτι σου, το πιο ζωτικό, η ψυχή σου, θα κυκλοφορεί εκεί έξω, μέσα σε ένα πλασματάκι που όσο και να μεγαλώσει, για εσένα θα είναι μια σταλιά!
Γιατί το ροζ παραμύθι που ακούς για την μητρότητα δεν υπάρχει. Υπάρχει όμως μια αλήθεια αναμφισβήτητη. ΑΞΙΖΕΙ!!

Άντε… κοιμήσου σου λέω! Τώρα που μπορείς.. και χαμογέλα!! Τα καλύτερα τώρα θα τα ζήσεις!