Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου 

Μην την βάλεις στο κουτάκι των δεδομένων, δεν της αξίζει. 
Δεν της αξίζει να θεωρήσεις πως είναι το αμετακίνητο δεδομένο σου και να σταματήσεις να τη διεκδικείς, να σταματήσεις να την αποζητάς, να σταματήσεις να της θυμίζεις τι είναι για σένα. 

Μην βολευτείς στην ζεστασιά της και πάψεις να την βλέπεις. Να την βλέπεις στην ουσία της, να την καταλαβαίνεις, να την ακούς ακόμα και μέσα στις σιωπές της. Να την νιώθεις και να αναγνωρίζεις σε εκείνη την γυναίκα που επιθυμείς, κι όχι μια συνήθεια ακόμα, μέσα στην καθημερινότητα. 

Ξέρεις, παρατηρεί τα πάντα. 
Κάθε μικρή αλλαγή, κάθε ανεπαίσθητη λεπτομέρεια, εκείνη την παρατηρεί. 
Και αντίστοιχα, περιμένει να την παρατηρείς κι εσύ. 
Να την αναζητάς, να την νιώθεις, να την βλέπεις..

Όχι στα λόγια. 
Δεν πείθεται. Δεν είναι από εκείνες που με πέντε γλυκόλογα ηρεμεί το μέσα της. 
Είναι από τις άλλες, τις δύσκολες, τις παράξενες.. 

Από εκείνες που μετράνε μια πράξη περισσότερο από χίλια γλυκόλογα. 
Είναι από εκείνες που δεν θα σου ζητήσουν, θα σου αφήσουν το χώρο και το χρόνο να καταλάβεις. 
Δεν θα σε πιέσουν, αλλά δεν θα περιμένουν για πάντα. 

Κι όταν έρθει η ώρα να φύγουν, θα το κάνουν με τον μόνο τρόπο που ξέρουν. 
Ήρεμα, αθόρυβα και χωρίς επιστροφή.