Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Μην θυμώνεις με τους ανθρώπους που όταν τους μιλάς γι’αγάπη κι έρωτα σου απαντάνε “καλό το παραμύθι”. 
Μην θυμώνεις με εκείνους που όταν τους μιλάς για το “μαζί” και τα χέρια πλεγμένα, σου απαντάνε “και μετά ξύπνησες”. 
Μην τους παρεξηγείς, κάποτε βρέθηκε στο δρόμο τους ένας άνθρωπος που τους πόνεσε, τους εκμεταλλεύτηκε, τους πλήγωσε κι εκείνοι αντί να γίνουν πιο πολλή αγάπη για να ξορκίσουν το “κακό”, έγιναν πίκρα. 
Αν μιλήσεις λίγο μαζί τους, θα καταλάβεις πως με την αγάπη, με τον έρωτα, με το “μαζί”, δεν συναντήθηκαν ποτέ. 
Πίκρα ένιωσαν, με πίκρα σου μιλούν. 
Με πορτοφόλι, συμφέρον και βόλεμα τους σύστησαν στην αγάπη, κι αυτό μόνο έχουν να σου πουν για τις σχέσεις. 
Να τους κοιτάς με συμπάθεια, και να τους δίνεις μόνο μια ευχή. 
Να αγαπηθούν! 
Να αγαπηθούν αληθινά, ολοκληρωτικά, απόλυτα. 
Να νιώσουν, να βιώσουν, να χάσουν το μπούσουλα από έρωτα και πόθο και πάθος. 
Να μάθουν στο “μαζί”, χωρίς όρους, όρια και ψιλά γράμματα συμφεροντολογικών συναλλαγών. 

Να τους χαμογελάς, μην τους αποπαίρνεις. 
Δεν ξέρουν πώς είναι η αγάπη.. Δεν ξέρουν αυτό που ξέρεις εσύ. 
Δεν ξέρουν πως τα παραμύθια ωχριούν μπροστά στην αληθινή αγάπη και κανείς δράκος δεν είναι πιο δυνατός από δυο, που παλεύουν στην ζωή, ΜΑΖΙ!