Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου.

Ανάμεσα σε βοριαδάκια και βροχές έχει ξεμυτίσει κι αυτή η άνοιξη!
Εαρινή ισημερία σήμερα και όλα αλλάζουν.
Κι αν δεν αλλάζουν θα τα αλλάξουμε εμείς! Κι αν ο καιρός αντιστέκεται και κρύβει την άνοιξη, εμείς θα της κλείσουμε το μάτι και θα την προκαλέσουμε να βγει!
Όχι γιατί πρέπει, αλλά γιατί μπορούμε.
Έχει ξεμυτίσει δειλά δειλά η άνοιξη μέσα από έναν χειμώνα που μοιάζει να μην έχει τέλος!
Λίγος ήλιος, δειλά χαμογελά! Τον ξεγελά το κρύο και ξανακρύβεται, μα είναι εκεί και μας κλείνει το μάτι.
Ξέρω, κάνει πολύ κρύο για να ανοίξεις τα παράθυρα και να αφήσεις τον φρέσκο αέρα να μπει μέσα. Αλλά κάντο, για λίγο, για μια στιγμή. Άστον να μπει..
Να μπει μέσα και να τα σαρώσει όλα!
Ήταν ένας δύσκολος ατέλειωτος χειμώνας και ο μόνος τρόπος για να ξεχαστεί, για να επουλωθούν οι πληγές που άφησε, είναι να μπει ο καθαρός αέρας και να τα σαρώσει όλα!
Να φυσήξει και να καθαρίσει τις σκόνες και τα σκουπίδια.
Να φυσήξει και να πάρει τις σκέψεις και να τις κάνει λέξεις.
Να πάρει τα όνειρα και να τα κάνει ζωή… Έτσι απλά!
Γιατί εντέλει ακόμα και τα δύσκολα απλά είναι!
Και τα πιο δύσκολα είναι αυτά που ξέρεις πως έχεις “χρεωθεί” εσύ.
Τα δικά σου λάθη, οι δικές σου κηλίδες πάνω στην καθημερινότητα.
Και ξεκινάς το καθάρισμα, ακριβώς από εκεί!
Από αυτά που μπορείς να καθαρίσεις εσύ μόνος!
Καθαρίζεις στιγμές, μνήμες, όνειρα και εφιάλτες και πας βήματα παρακάτω!
Κάποιοι θα μείνουν, κάποιοι θα φύγουν!
Κάποιοι έχουν αντοχές στα δύσκολα, κάποιοι θα το βάλουν στα πόδια!
Άνοιξε τα παράθυρα κι άσε τον αέρα να μπει.
Άσε τον ήλιο να ζεστάνει και άσε το μέτρημα για το τέλος!
Δεν ξέρεις ποτέ ποιος θα είναι η έκπληξη στη ζωή σου..
Άσε το μέτρημα γι’ αργότερα!
Κι όσοι σε πρόδωσαν κι όσοι σ ’αγάπησαν, εκεί θα είναι!
Άσε το μέτρημα και βγες! Πρώτη μέρα της άνοιξης..

Κι αν δεν είναι η άνοιξη που ονειρεύτηκες, δεν πειράζει.
Μαζί και οι σκιές της, μαζί και τα σκοτάδια της, μαζί και η παγωνιά της.
Την άνοιξη δεν θα στην χαρίσει κανείς σου λέω!
Θα την φτιάξεις, με ταξίδια, ανθρώπους και έρωτα!
Η άνοιξη θέλει ταξίδια, κι εγώ βάζω σημάδια πάνω στο χάρτη!
Σημαδεύω μέρη που δεν πήγα ποτέ. Μέρη που δεν έχω μνήμες. Μέρη που φρόντισα να φυλάξω τις μνήμες και να τα καθαρίσω.
Τώρα πια, δεν γυρνάω, τώρα προχωράω..
Φτιάξε βαλίτσα, έχε την έτοιμη. Βλέπεις ακόμα θυμάμαι.
Άλλωστε την άνοιξη, μόνος σου θα την φτιάξεις!
Κι η ζωή αυτή, είναι μια ατελείωτη έκπληξη!
Κι εσύ ποτέ δεν ξέρεις, πότε θα γίνεις η έκπληξη της ζωής ΣΟΥ!